بانويي در تراز الگوي برتر

دكتر. شرع براي توصيف فاطمه جمله اي بسيار زيبا و معني دار دارد. وي مي گويد: فاطمه فاطمه است ، يعني آنچه او را در نظر همه بزرگ و بدنام مي كند ، آنچه او را در طول تاريخ اسلامي و در جهان اسلام به يك زن برجسته و برتر تبديل مي كند و آنچه را به رسول خدا نسبت مي دهد. اين البته ارزشمند است ، زيرا چنين نبود ، زيرا طبق معيارهاي اسلامي ، خويشاوندي ، غيرارادي و خارج از اختيار انسان ، نمي تواند مانند ساير كودكان منبع امتياز و افتخار تلقي شود. امام از چنين امتيازي برخوردار نبود. علاوه بر اين ، همسر او با حضرت علي (ع) ملاك افتخار محسوب نمي شود ، زيرا ساير همسران ، حتي در امور داخلي و تلاش براي مديريت زندگي ، مانند سخت كوشي ، تفاوت خاصي در اين رابطه نمي يابند. ممكن است به اين دليل باشد كه بيشتر زنان ، به ويژه دهقانان و عشاير ، سخت تر كار مي كنند ، بنابراين شهرت و الگوي او را بايد در ويژگي هاي ديگر مشاهده كرد. حقيقت اين است كه آنچه فاطمه را نسبت به ساير زنان برتري داد ، كمال / دانش ديني وي بود – تسلط وي بر آموزه هاي عقيدتي و احكام ديني ، و دو ويژگي وي كه زمينه ساز فضايل اخلاقي ، عظمت و انسانيت او بودند. يوكيشي دانشمند ژاپني در كتاب خود نظريه تمدن ، دو (دانش و فضيلت) را اساس تمدن بشري مي داند.

لازم به ذكر است كه فاطمه مردي با صفات تحسين برانگيز بود ، نه موجودي خارق العاده و داراي ويژگي هاي غيرانساني ، بنابراين او مانند ساير مردم با مشكلات و محدوديت هاي بسياري روبرو شد ، درست مانند پدرش پيامبر (ص). در قرآن آمده است كه وي فردي با صفات عالي انساني است ، بنابراين بايد فاطمه را به عنوان يك مثال براي يك شخص و براي زندگي ببيند ، و اگر او غير از اين بود ، براي ديگران يا براي خدا سرمشق نخواهد بود. كالاهاي بخشيده و غير كوشا (بدون درآمد) شأن خود را مي يابد. به همين دليل ، او بايد از ديدگاه حياتي تحقيق شود و تابع اطلاعات تاريخي باشد ، و بيش از همه ، بايد از كليشه ها و غير منطقي بودن پرهيز كند. به عبارت ديگر ، فقط اطلاعات حديثي براي مطالعه شخصيت فاطمه (عليهاالسلام) – و البته ساير رهبران معصوم – نبايد بدون معيارهاي الهي و از پيش تعيين شده و بر اساس اختلافات ناشي از فهم عقل انسان. اگر برخي از ويژگي هاي شخصيتي او بي كفايت باشد ، يا برخي از كارهاي او بالاتر از سطح درك ديگران باشد ، ممكن است مجوز پذيرش افراد باهوش و صالح را نداشته باشد ، حتي اگر مورد رضايت مrsمنان باشد.

بي ترديد امام به عنوان انساني والا از خصوصياتي برخوردار بود كه ساير انسان ها از آن برخوردار نيستند ، اما پذيرش اين واقعيت مجوزي براي نسبت دادن هيچ صفت يا عملي به وي نيست. براي تمايز بين حقيقت و دروغ ، حداقل سه معيار بايد در نظر گرفته شود. معيار دين و ارزشهاي ديني ، معيار عقل و توانايي طبيعي ، و سه مورد ديگر زندگي و تاريخ آن حضرت و ساير معصومين است. بر اين اساس ، تعدادي از مسائل مربوط به صفات ، مانند اقداماتي كه ديگران را آزار مي دهند يا با روشهاي انفعالي براي بدست آوردن حقوق كافي هستند ، در مجموعه حقايق قابل قبول قرار ندارند و به طور طبيعي نياز به تجديدنظر دارند.

اولويت اول استفاده از ديدگاه ها و ادبيات افراد مدرن و پذيرفته شده براي معرفي فاطمه (عليهاالسلام) به جهانيان و نسلي پر از پرسش و نياز است و چاره اي جز شكستن محدوديت ها نيست. ممكن است در رويكرد كلان تمدن ، اما بايد آزمايش شود. آنچه نويسندگان باستان با اندكي تأمل توصيف كردند ، نشان مي دهد كه وي خارج از مراقبت از همسر ، خانواده و اقوام خود مي انديشيد. در اينجا چند نمونه آورده شده است:

اول اينكه زن بيش از اينكه به فكر خانواده اش باشد به همسايه خود (ديگران) فكر مي كند و از آنها مراقبت مي كند ، همانطور كه گفته مي شود هنگام دعا كردن ، ابتدا به همسايگان خود نيكي مي كند و از آنها مي پرسد: اول همسايه ، پس خانواده واژه اي است مبتني بر زندگي اجتماعي و فرهنگي. موجود ديگر منبع بقاي انسان است ، بنابراين انسان بايد براي سلامتي و بقاي ديگران تلاش كند. افرادي كه خودخواهانه ديگران را انكار مي كنند ، ديدگاه بسته و محدودي دارند و درك نمي كنند كه همه مردم داراي عزت و احترام و حق زندگي هستند و بالاتر از همه اينكه زندگي همه به هم پيوسته است. در زندگينامه فاطمه (ساس) نيز ، دوست داشتن ديگران ، يادآوري آنها كه بعضي اوقات از مشكلات ديگران بسيار متاسف هستند و هرگز دست نيازمندان را نمي برند ، بيش از لطف است ، و البته اين از او انتظار نمي رود ، زيرا انسان بايد شخصيت بزرگ و عالي داشته باشد.

ثانياً ، وي مانند پيامبر (ص) ، همانطور كه اسلام اقتضا مي كرد ، فردي بخشنده و بخشنده بود. در بيانيه اي از پيامبر (ص) آمده است كه بهترين دين در نزد خدا دو ويژگي دارد كه يكي از آنها راحتي و تحمل ديگران است و فاطمه (س) به دليل برائت خود هرگز از خود فاصله نگرفت. از معيار دين ، ​​و اگر اعتراضي را آشكار كند و خشم را در يك مكان ابراز كند ، جنبه انساني و ارزشمندي دارد كه به فردي امتياز نمي دهد يا اوضاع خانواده را تثبيت نمي كند.

در خطبه معروف وي دو نكته وجود دارد. وي از امامت به عنوان منبع عشق به مردم و آرامش آنها ياد مي كند

سومين نكته اي كه در اعمال فاطمه (س) مورد توجه قرار مي گيرد ، مسئله وحدت امت اسلامي و از منظري ديگر است. جدا كردن مردم از يكديگر ، مسلماً فاجعه بزرگي براي جامعه بشري است كه بر اساس اصل عشق است. توجه به اين نكته مهم است كه خانم به طور گسترده و هدفمند عمل مي كرد. بسياري از فلسفه ها را مي توان براي اصل امامت برشمرد ، اما شايان ذكر است كه اين مقوله ، اتحاد جامعه يا به عبارت ديگر ، رهايي جامعه از تفرقه و چندپارگي را تضمين مي كند و ميزان محافظت از مسلمانان را به آنها نشان مي دهد. اعتبار و چگونگي ارزيابي آن در اين رابطه وجود داشت. واضح است كه او چنين نگاهي به زندگي اجتماعي دارد ، تمام تلاش خود را براي رسيدن به آن به كار خواهد گرفت.

تمركز بر خانه و خانواده چهارمين نكته در زندگي فاطمه (ساس) است. بديهي است كه اين توجه و تلاش براي تأمين نيازهاي اعضاي خانواده توسط همه زنان انجام مي شود ، بنابراين چنين تلاشي را نمي توان افتخارآميز دانست ، اما آنچه مهم است چشم انداز اهداف بلند مدت و بلند مدت است. ، همان چيزي كه در حكمت عملي نظافت خانه ناميده مي شود. وي خانواده فاطمه را در مسير وحدت و انسجام اجتماعي امت اسلامي ديد و گفت: كساني كه بايد چنين نقشي در جامعه داشته باشند البته به توجه ويژه و هزينه زيادي نياز دارند. اين رويكرد.

مقوله اجراي قانون ، مسئوليت در قبال ديگران و تلاش براي گسترش آگاهي در جامعه از ديگر ويژگيهاي اين بانوي بزرگ بود كه از نظر تمدن بسيار مهم بود. زندگي فرهنگي عبارت است از ديدن همه افراد جامعه برابر و به عنوان اعضاي يك نهاد ، و تحقق چنين جامعه اي با وجود ضمانت اعدام بر اساس قوانين و عدالت امكان پذير است ، و روشن است كه عدالت از بهشت ​​نمي آيد ، همه آن را مي خواهند. اينها افراد مسئوليت پذير و آگاه هستند كه براي كشاندن عدالت در جامعه تلاش زيادي مي كنند. زندگي او نشان مي دهد كه او تمام تلاش خود را براي پيوستن به چنين جامعه اي ، چه در زمان حيات پدرش و چه در مدت كوتاهي پس از او ، انجام داده و سعي كرده است گامي در جهت عدالت و عزت بردارد.

* دانشيار م Instituteسسه علوم و فرهنگ اسلامي